الگوی اصولگرائی:(3)

چنین رفتاری در نزد سیاستمداران عادی، نوعی ساده لوحی و ضعف سیاسی شمرده می شود اما در نظر سیاستمداران الهی- که هدفی عالی و برتر از لذت و شهوت و معیشت و شهرت دارند- امری شایسته و ستودنی و بلکه ضروری و لازم و مطابق با اهداف متعالی و اصول انسانی است و نهایت فطانت و بصیرت را نشان می دهد.

«مغیره بن شعبه» از سیاستمداران معروف عرب اما سیاستمداری شیطانی است و نه سیاستمدار الهی، به این جهت، مثل «ماکیاول» اعتقاد دارد که هدف، وسیله را توجیه می کند و بر آن اساس عمل می کند و به دیگران نیز توصیه می نماید. وی در آغاز خلافت و امامت امیرالمؤمنین علی(ع) به نزد ایشان آمد و گفت: من اعتقاد دارم که بهتر است اکنون درباره معاویه هیچ سخنی نگویی و هیچ اقدامی ننمایی، بگذار فعلا باقی باشد، وقتی که حکومتت خوب استقرار یافت، آن وقت می توانی او را عزل کنی.

امیرالمؤمنین علی(ع) با قاطعیت این نظر را رد کرد و فرمود: معنای این کار- سکوت- آن است که در این مدت محدود، معاویه را صالح و شایسته می دانم، در حالی که چنین نیست و من هرگز او را صالح نمی دانم و نمی توانم دروغ بگویم.

استفاده از روش نامشروع به هیچ قیمتی درست نیست و به بیان امیرالمؤمنین علی(ع):

«... والله لو اعطیت الاقالیم السبعه بما تحت افلاکها علی ان اعصی الله فی نمله اسلبها جلب شعیره ما فعلته...»، به خدا سوگند! اگر اقلیمهای هفت گانه با هر آنچه در زیر آسمانهایش دارد، به من داده شود تا خدا را معصیت کنم و پوست جویی را از مورچه ای بگیرم، هرگز نمی پذیرم و چنین کاری را نمی کنم...

محدث عالیقدر، مرحوم حاج میرزا حسین نوری- رضوان الله علیه- به خوبی توضیح داده است که قول به «جواز استفاده از دروغ در مقام عزاداری» خلاف ضرورت دین و مذهب است و اگر چنین امری درست باشد، سبب آن می گردد که بسیاری از محرمات الهی تبدیل به مباح و بلکه مستحب شود! در حالی که حرمت افعالی چون غیبت و... ابدی است و تا قیامت باقی است و از سویی دیگر، طاعت و عبادت الهی را هرگز نمی توان با چیزی که سبب غضب و سخط خداست، به دست آورد و استحباب در جایی می آید که اصل عمل جایز و مباح باشد و بنابر آنچه گذشت، برای سوگواری و عزاداری بر شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) نیز نمی توان از روش نامشروع مثل دروغ و... استفاده کرد.

در حماسه حسینی، گریه و گریاندنی ارزش دارد و سبب قرب الهی است که از راه درست و شرعی و مباح صورت پذیرد و هرگز با گناه، نمی توان به خدای تعالی تقرب جست و با معصیت نمی توان به فضیلتی دست یافت. ¤ جمع بندیپاسخ به سؤالی که در آغاز مقاله مطرح شد و جمع بندی و نتیجه گیری از فرمایشات و سیره حضرت امیرالمؤمنین(ع) چنین می شود که: هدف، هرگز وسیله را توجیه نمی کند و باید برای رسیدن به اهداف، از ابزار و روشهای مباح و مشروع و مجاز استفاده کرد و طاعت و قرب و رضای الهی را هرگز نمی توان با معصیت و گناه تحصیل نمود.   ... پایان ...