وسوسهء تو،مرا بر روی این زمین آرام نمی گذارد!(6)
میهن من،مهراوهء من!انتظار،گم کردن تو است؛غربت،غم دوری تو؛اضطراب،درد بی تو ماندن؛غم،داغ بی تو زیستن.
عشق آرزوی تو؛شعر گفت و گوی تو؛مذهب راهی به سوی تو؛غرفان آشنائی تو؛من با همهء نگاه ها بوده ام.در همهء دل ها گداخته ام؛در همهء نژادها،هم سفر تاریخ،هم نشین اساطیر بوده ام.
در حلقوم هر دردمندی تو را نالیده ام؛در چنگ هر نوازنده ای تو را نواخته ام؛در زبان همهء شاعران،تو را سروده ام؛در قلم همهء نقّاشان،تو را نگاشته ام؛در خلوت تنهایان برای تو گریسته ام؛در همهء دل های عاشق به خاطر تو تپیده ام؛همهء چشم های خوب از دل من اشک ریخته اند؛همهء آه های ناکام از سینهء من برخاسته اند؛در همهء بی تابی ها،غم های ناشناس،حسرت های مجهول،عطش های تشنه،جست و جو های بی انتها،همه من بوده ام،همه تو بوده ای.
هنر را به جست و جویت فرستاده ام و هنوز نیافته است.عشق را در پی ات روان کرده ام و هنوز آواره است.زیبائی ها از تو نشان می گیرند و هنوز نشناخته اند...کجائی؟که ای؟ای آشنای ناشناس!ای خویشاوند بیگانه!ای همیشه با من،«بی توئی» بد است؛غربت طاقت فرساست.
... پایان ...
