فرهنگ شیعه (123):

چه قدر جهل،زشت است!روشنفکر مادی،با اینکه به خالق عالم و آدم معتقد نیست،به جای ملت،قوم،نژاد...که یک گروه انسانی را از کلیت انسان،جدا و ممتاز می کند و آنرا به یک خاک یا خون یا گذشته شخص تباری و تاریخی و یا زبان و فرهنگ و شکل سیاسی و نظام تولیدی خاصی منسوب می کند،اصطلاح اسلامی خلق را برای فارسی حرف زدن از عربی می گیرد،تا به این مرزبندی های معمول که انسان ها را درجه بندی می کند و با ملاک های غیر انسانی می سنجد،اعتراف نکرده باشد،چه،این کلمه را - با اینکه با مبانی اعتقادی اش از نظر فلسفی و جهان بینی که نمی خواند - مترقی تر و انسانی تر از اصطلاحات دیگر می یابد،زیرا،در این توصیف و تسمیه است که همهء گروه ها و نژاد ها و طبقات...بدون رعایت اختلافات شان،برابر تلقی شده اند.

و مذهبی مسلمان!با اینکه هم از نظر جهان بینی معتقد به اصل خلقت است و مردم را خلق خدا می داند و هم از نظر بشری،معتقد به برابری  همهء نژاد ها و نفی همهء امتیازات نژادی و خاکی و قومی و طبقاتی است،از باز شناختن کلمهء خاص زبان اعتقادی اش عاجز است و چون آن را در زبان دیگران می شنود،از آن می هراسد و حتی با آن مخالف می شود و حتی مسلمانی را که آن را به کار می برد،متهم می کند به اینکه به زبان روشنفکران مادی حرف می زند!!و خوشمزه و در عین حال،تلخ!این است که این انتقاد و اتهام را از جانب کسی می شنویم که مثلا مرد امروز است و با زبان روشنفکران و ادبیات اجتماعی و مترقی آشنائی دارد!که این اصطلاح را در متون آنها دیده است،وگرنه تودهء مذهبی و علمای اسلامی که فقط با زبان و فرهنگ دینی ما سر و کار دارند،چنین کشفی را نمی کنند،زیرا خود آنان خیلی طبیعی و به عنوان تعبیر دینی به کار می برند:خلق خدا،خلایق!

ادامه دارد...